Ýçimden göçüyorum, gönlümdeki daðlara,
Nasýlsa alýþkýným, can yakan vedalara...
Benimle edemedin, kal þimdi bir baþýna,
Anlayamadýn beni, aldýrmam göz yaþýna!
Kýrk yýl bekledim seni, bir kez gelemedin ya,
Göz senin, gönül benim, kahyasý kim dedin ya.
Olmalýydýn bak þimdi, bu içli kederimde ;
Belki de deðiþirdi bildiðin kaderim de.
Ayný kapta kaynardý, gördün yürek yaðýmýz !
Kökümüz birdi bizim; dalýmýz, yapraðýmýz...
Seni meltemler öper, biçer beni fýrtýna !
Kan girdi aramýza ! Olamayýz yan yana.
Bir þiþe gözyaþýydý, sunacaðýn hediyen ;
Ne kadar da haklýymýþ, bir semte Vefa diyen.
Ayrýlýðý bilmeyen, sakýn düþmesin aþka !
Bize de bir þey kalmaz, bir kuru addan baþka.
Beni hiç dinlemedin, el sallamak son yasa,
Önce sana okudum, aþk kitabýný oysa.
Ne tut þimdi yakamdan, ne de bakma arkamdan,
Yedik böyle diþe diþ ! Hayatý anlamadan ...
Oysa senin gözlerin, benimse gönlüm vardý ;
Gözü, gönle kalb edip, böyle yaþamak vardý.
Bilemedik nedendi, uzun süren toyluðun ;
Son kafeste kýrýldý, gidiyor iþte kuðun...
Yerleri yakýt yapsan, gökleri de meþ’ale,
Gidiyorum ben, benden; kimseler olmaz çare ?
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.