...PARÇA PÖRÇÜK OLDU GÖNLÜM...

Bir kez hayat bana da doðar sandým, elim kaldý eðrimde
Çözülmez garip gönlüm, acze baðlý boyun büküklüðünde
Özle sindirmek içi ýsýtýr, ölümcül aþktýr andýðým
Abý-ý hayat kâsesi sanýp, tatla yudumlarým sandýðým

Çökük ruh isyanda, içim kalleþlikten kan revan biçimde
Çorak koyduðun varlýðýn dýþýnda, sen de bolluk içinde
Ses ver aþkým ses özden daðýlýr gönül, aþk taam-ý yiyince
Gök yaðan bulutla aðlar, kurur da kaçar bize düþünce

Yok, verimli suyum, topraðým gözyaþý ile keseklerde
Yas bürür içi ve dýþý, kor gece yalnýz, hicranlar önde
Tek varlýðým can gülüm de kaldý, hayatýn zor daðlarýnda
Gönül yýkýk kaldý, geçmiþ mutsuzluðun çaresiz baðrýnda

Ben oldum garibin türabý, düþen kuru bir yaprak gibi
Parça pörçük oldu gönlüm, bir çaresiz de kaldý nasibi
Düþtüm kör uçuruma, acý dertlerin tüm sükûtlarýnda
Kopuk bir dal gibi savruk, bu yanýk gönlüm de rüzgârýnda

Ne çare ki, senin özün içten yanar garip bu gönülde
Ýçim çarpar sevginle, dýþým özlemle bekler aþk içinde
Sen dertleri sýralamýþ olsan bile, aþkýn bekler zevkle
Çýlgýn istek ruhta kopar, adýný anar kör bir istekle.


(14.05.2010)AZAP...

Sosyal Medyada Paylaşın: