Rampalý bir yolda bisiklet sürmek gibiydi hayatým, Pedala asýldýkça asýlmak istiyordum, Ama frenlerin tutmadýðýndan bir haberdim. Ve sonra farkettim ki, doðuþtan bu frenler tutmuyordu. Duramadým, Kaza yaptým, Bir kalp çukuruna düþtüm, Aðýr yaralar aldým, Zýrhým düþtü kimi zaman gözlerimden, Yýlmak istemedim, Ama acý dayanýlacak gibi deðildi, Bende bekleneni yaptým, dayanamadým, Bir daha kalkamadým düþtüðüm çukurdan. Ama bir süre sonra öðreniyormuþ insan, bununla yaþamayý. Yalan!!! Öðrenemedim, Belki de disleksiden dolayý, Ama olmadý sonuçta öðrenemedim. Kalbim ne kadar acýrsa acýsýn, ben hep seni sevdim Hasret’im.
Atakan Akan 23/01/2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
atakan akan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.