Hayatýn son günlüðü; Yazmýþ hiç yaþamadýðý özgürlüðü Kan aðlamýþ kalemi, Burnuna deðercesine bürkülmüþ dudaklarý, Onun sesizliði çünkü onun ölümü.
Hayatýn ilk adýmý; Yürümüþ yürüyemediðim yollarýmý Ayaklarý bedenine deðercesine Anlatmýþ okunmayan ilk yazýmý Burkulmuþ ezilmiþ yüreciði, solmuþ iþte Bir çiçek misali. Elleri titrek bedenini sarmýþ Ve sonucu elde kalan bir yalancýymýþ.
Hayat yaþatmak istediðini yaþatýyor Hayat yaþamak istediðini yaþatýyor Yürek aðmaz bu kadar Yaramazlýk yapýp susmayan çocuk misali Cehenmemin ne önemi varki Yanmýþýz bir kere ocakta kalan yemek misali
Eðer hayatýn koyduðu bu taþlar son sözü ise; Ölmüþüz niye yaþýyoruz ki ölümsüzlüðe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
karanlık mevsimim misin? Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.