hangi duygularla ayrýlmýþtýn. ve nelere özlem duyarak gitmiþtin. seni, uzakta kimler sevmesini bildi, ve kimler yine seni inciti. söyle...nasýl ayrýlmýþtýn bu þehirden, senin kadar mahzundu yedi tepe. senin kadar yalnýz kaldý. bugün kar baþladý. kar taneleri ne kadar masumdu. yaðan sendin. ne kadar güzeldi þehir, þehir sendin. yollar kapandý. kar kalkmadý. þehir içine çekildi, içine çekilen sendin. kalabalýklardan kaçmayý, sessizce dindirip ruhunu, yine baþardýn saklanmayý. yine kendin oldun. sessizdi þehir gidiþine uykuya dalar gibi sessiz. içimde yalnýzlýklar...içimde üþüyen düþünceler kar yaðýyor geceye sen yaðýyorsun yine. temiz, ak, bembeyaz yýldýz yýldýz düþüyorsun þehirden kaçýþýn yok þehir ve ben...ve kar taneleri sen...
17.02.2003 / istanbul mustafa kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.