Ellerimden tut ne olur; býrakma beni. Senki benim sýðýnaðým, sýrdaþým, yoldaþým, tek arkadaþým…
Yýlmadan geldim sana.Sen sevmeden sevdim seni. Nefret etmeden gittim. Koþar adým peþinden aþka sürüklendim. Ne senden kalan anýlar unutturdu bana seni, ne de içimde büyüttüðüm yangýn. Yalan mýydýn sen tenime? Talan mý ettin þu kýsacýk aþký? Sadece ellerinden tutabilmek için yüreðinden koptum ben. Ancak elime geçen; bir kýrýk kalp, bir sararmýþ kaðýt ve kýrmýzý kurdelenin ucunda paslý iki yüzük oldu…
Dün yürürken kaldýrýmda bir çocuk gördüm. Aðlamaklý bakýyordu gözleri. Altý üstü bir çocuk ama yüzündeki çizgiler yaþlanmýþtý. Yaþlýlýk pek yakýþmamýþtý güzel gözlerine. Sonra bir þey çarptý gözüme. Alnýna yazýlmýþ kocaman bir morluk peþinden koþuyordu. Ýncitecek belli ki; aldý elinden; bir kuru ekmek ve soðan parasýný. Hýçkýrmak böyle olsa gerek. Çýðlýk çýðlýða… Seller içinde…
Seni hatýrladým týrnaklarýnda. Gözleri sen, elleri sen, çizgileri sen… Sen kuþatmýþken her yanýmý nasýl olurda unutur bu yürek seni. Piyano sesinde ve korkak nefesinde bir þarkýnýn; acýtkan bir melodiyle aktýn içimden. Yanardað gibi patlak verdi yorgun kalbim. Tutunamaz, el uzatamazdý sensizliðe.
Aðladým sonra. Ellerin vardý elimde hýrçýn ve küskün. Gözlerin vardý soru sorar gibi. Döndüm de bir an kendim bakamadým, kýyamadým senli yýllarý silmeye. Uzanmadý elim, söylemedi dilim. “ hadi git” diyemedim. Baktým aynaya bir an için sanki aynadaki yüz ben deðildim. Gözlerim baþka bakýyordu dünyaya. Þakaklarýma düþmüþ aklar daha bir olgun gösteriyordu artýk bu toy bedenimde çarpan kalbimi.
geçen yýllardan,ve tükenen yollardan sonra sevmekten vazgeçtim seni. Deðer miydin sevmeye? Evet; en güzeline layýktýn belki en özeline. fakat karþýna çýkan duygusal olmayan bu yürek veremedi sana bunlarý.
ben sana özelsin özlenensin diyemeden gittin... ve bitti bir hikaye daha. Ansýzýn baþlayan bu sýzý dindi artýk. Sen yoksun anlýmýn yorgun çizgilerinde ve suskun aklarýnda saçlarýmýn. Sen gittin ve bitti karanlýðým. Sen gittin ya ben yeniden ben olmak için uðraþýyorum. Senin ardýndan dolmayan bosluklaýrný doldurmaya calýsýyorum yalancý tebessumlerle yüregimin. sensizliðin yasýný tutarken ben yazýk olmadý mý emeklerime. yarým kalmýþ bir þarkýnýn bitmeyecek nakaratýndaydýn sen ve o cok sevdýgým Kemanýmýn sesindeydin sen biraz ve kýrýldý telleri kemanýn.
acýdýr belký ama kim bilir baþka bir yürek için çarpacak bu kalp bir gün. O gün geldiðinde sen suskun satýrlarda; saðýr çýðlýklar atacaksýn. Ve ben, evet sevgilim, ve ben duymayacaðým bunlarý. Bilmeyeceðim ve çabalamak geçmeyecek içimden. Ve ben bu þehirden giderken sana býraktýðým son mektubu da yakacaksýn bir hýþýmla. Elveda demek zor; bekle demek imkansýz. Bir elinde kibritin yanmakta zorlanan ucuna bakarken; öbüründe resmime küfürler edeceksin. Olsun… sýzýsý kor gibi yanadursun içimde. Gidiyorum ben ve seni sana býrakarak kayboluyorum o kasvetli hayatýndan. Sekiz köþe bir þapka ve içinde bir küçük resim olacak yýllar sonra. Seven gelmeyecek bir daha…
Elveda derken sana söyleyemediklerimle kaldýn bende yoksun artýk dunyamda gecenýn puslu karanlýgý sensýz alacak ýþýklarýmý güneþ sensiz dogacak yarýnlarýma karalayýp sený tarýhýmýn býr satýrýna
yalan bir sevdanýn çözüm bölümünden çekiliyorum. Bir baþka yürek belki doðru bir zamanda yürek açacak bana…
ELVEDA SEVGÝLÝM…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.