...Zaman

Senden öncesi, yoktu inan
Benim için, hiç bir aný.
Sen girdikten sonra, hayatýma
Zaman, Belli ederek kendini
Dokundu, o an...
Uyan dedi; uyan artýk der, fýsýltýyla seslenerek
Uyandým iþte, o an’dan sonra.
Ve durdurmak istedim, seninle geçecek bütün an’larý
Geçmiþte ki, ruhsuz varlýðýma inat.
Oysa ben, deðer biçmezdim ki, zamana, senden önce
Nasýlda deðerliymiþ meðer, sonradan farkýna vararak bir an’ýn bile.

Ne de çok tüketmiþim, oysa
Senden önce ki zamaný, hoyratça harcayarak.

Þimdi seninle, yeniden doðmuþ gibi
Tutunarak hayata, baþlamak,
Ve,el ele tutuþup, bütün güzelliðiyle
Güneþin, doðuþunu izlemek, ne güzel
Bitmeyecek, bir rüya gibi, hiç uyanmadan, sonsuza akmak öylece.

Bilmeni isterim ki !
Ben zamaný, senin gözlerinde yakaladým
Ve deðer biçemedim inan ki, o andan sonrasýna
Þimdi, zaman durmak bilmezken, ben zihnimde durdurdum
Seninle yaþadýðým an’larý.
Çünkü, senin geliþin, ruhsuz bir bedenin
Yeniden hayat bulmasý gibidir...
Hoþ geldin, ey varlýðýyla onur bahþeden sevgili.
Hoþ geldin, zamaný anlamlý kýlarak...

"Varlýðý bir mücize deðilse eðer, sevginin
Þimdiye çoktan anlamýný yitirmiþti, aþk."

Yaþar Çetinkaya
Malazgirt
Sosyal Medyada Paylaşın: