Sen konuþurken gözlerindeyim ben
Gözlerinden bin sayfalýk bir roman çýkarýyorum
Ellerim birden Eminönü vapurlarýnda
Ne zaman baþlasa yaðmur
Susuyoruz.
Ortaköy’de aðaç gibi bir þeyler kýmýldýyor
Sen saçlarýný tutup geriye atýyorsun
Saçlarýn büyük çýnar aðaçlarý
Rüzgar ne hikmetse dinmek bilmiyor
Belki sesine ellerimi uzatýyorum
Bakýyorum sesin bir sonbahar olmuþ
Ýnadýna sararan bir Ýstanbul sonbaharý...
Þehir karardýkça susuyoruz yine biz
Sustukça içimizdeki ha öptü ha öpecek ümitleri
Ýçinden olmayacak bir dilek tutuyorsun
Kadýnýn biri bize mi baktý diyorsun
Ýçinden sanki ah öpüþseler diyor.
Ýskelenin üstünde kýrýlmýþ bir gökyüzü oluyoruz
Sen ben ve bir akþamüstü
Bana çocuklardan bahsediyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.