Kaç zamandýr susuyorken rüzgâr
Harmanladýðým hayallere
Sisler esir almýþ kalbimde ki duvarlarý
Sürükleniyorken yaþam
Yelkovanýn döndüðü tarafa
Yeni yetme düþlerin
Pençesinde direnmeli haykýrýþlara
Algýlar
Düþen alýn terlerinin
Okunmamýþ ayaz fýsýltýlarýný rüyalarda uyutuyorken
Mor kefenler
Ezbere acýlarla sýnýyorlar kaybediþleri
Tut renklerimi bahar gölgemin hizasýna
Yerler is kokan maskelerin nakaratýnda siyahlar diziyorken
Sormalý
Her þafaðýn doðuþunda taze ekmek kokusu gibi
Vurur mu yüzüme ovalarýn ýlýman sesi
Mýrýltýyla mavi yeþil
Duyuluyorken ayak sesleriyle geçmiþten bir ses
Bir telaþla
Seni giyiniyor sözlerimin ilk açýlan kapýlarý yine
Filizlenir umut,
Yorgun sýðýnak yarýnlarým taþarken
Nefesim mevsim olur
Sonra
Dökülür yalýn bir cephe gibi yapraklarýn yüzüne ismin
Süzülür benliðime toprak kokulu papatyalar
Siyah ve beyazýn dar vakitlerinde
Kavuþur anlamýna dünler, yarýnlar
Bekle, düþler rüzgârla kavuþur birazdan
Bende çocuk olayým gökyüzü uçurtmamý okurken
Kördüðüm uzak iplere býraktým içimde ki beni, sen diye