Anam

Kýþ geldi, yaðmur düþtü, dolu düþtü.
Kar yaðdý, beyazlandý memleketim.
Karýn altýndan sürgün verdi toprak,
Yüreðimde filizlendi umudum…
Ve sevdam anam;
Hani beni dokuz ay karnýnda taþýyýp,
Kýþýn ortasýnda doðurmuþtun ana.
Sýcaklýðýnla sarmýþtýn bedenimi.
Yazýnda serin, kýþýnda sýcak tutan
Umutlarýmý üþütme ana!
Sevdanla sar beni…
Bütün hayýnlýklara karþý,
Nasýl set olduysa yüreðin,
Bütün güzelliklere karþý,
Cefa dolu yüreðin, cömert oldu.

Hep verdin ana,
Vermek zamaný verdin…
Almak zamaný verdin…
Bir ben veremedim sana.
Dedin ki oðul;
Bu böyle gelmiþ,
Böyle gider.
Analar hep verir, verir babalar!
Evlatlar kýymet bile…
He be anam,
Caným anam!
Canýma can katan anam…
Yeþil gözlerinden öpem be anam
Öpem be anam!
Öpem be anam!

Ýzmir 02.09.1997


(bir seni sevmeyi öðrenebilseydim, güzel anam.)

bugün....

ne yazýlýrsa yazýlsýn...,
anlatmaz hiç biri
bir annenin evlada bir bakýþýný
ve öðrenemez hiç bir evlat
bir anneyi,anne gibi sevmeyi...
caným anam.....


Ýzmir.09.05.2010




Sosyal Medyada Paylaşın: