Mevsimler

Mevsimler

Ey mevsimler,
Bir bir kayarsýn avuçlarýmýzdan
Ne yaz kaldý,ne sonbahar
Ne kýþ kaldý,ne ilkbahar

Ey mevsimler,hep gidiþedir hüznüm
Kalan bir yaným var içinizde
Kim bilir beni,hangi fotoðraf karesi
Bir yazý,bir kýþý; ilkbahar ve de sonbahar
Benim fotoðrafým hanginizde saklý?

Ayrýlýþýn fotoðrafý mevsimler,
Bizi býraktýðýnýz gibi
Yüreðimizi sizde býraktýk…

Ya biz sizi ne zaman býrakacaðýz?
Býrakýp býrakýp giden mevsimler…

*** *** *** *** ***

Bir kýz çocuðunun gülüþü baharda
Tebessümü kalýr denizden bir martýnýn
Sonbaharda bir yapraðýn düþüþü
Ýçime düþtü bu kýþ,ayrýlýðýn soðuðu

Þimdi hüzün vaktidir,bilirim
Zordur ayrýlýklar ve ansýzýn terk edip gitmeler…
Bir kýz çocuðunun okul bahçesinde düþüþüdür,
Düþüp de ölüþüdür mevsimler…

Annesi ne de zordadýr,dardadýr bu sonbahar
Kalbim hangi mevsimde þimdi?
Beni kesen soðuklar,yüzüme çarpan rüzgar
Haber var mý uzaklardan…
Dokuz yaþýndaki Beyza,
Hangi hastanenin morgundadýr,þimdi Ýstanbul’da

Mevsimler,mevsimler,mevsimler
Bazen doðanlara,bazen ölenlere
Bir anne yüreðine inen sancýlar ve acýlar
Hangi mevsimde saklýdýr?

Hüznüm alýr giderken beni,
Beklerim ben de bir mevsimi
Ne çaresi vardýr gidiþin,
Ne de kimse bekler seni

Ha odandasýn evinde,bir baþýna
Ha kalabalýklar içinde,
Gördün mü kendini,bir karýþ toprak içinde
Bir bir hesabý sorulur günün,aldýðýn tek bir nefeste

Aah çocuk,hayattan giden çocuk,
Düþmek zamanýydý,biliyorum
Mevsim sonbahardý,yapraklar
Yapraklar gibi düþtün oyunda
Bir baþýna býrakýp gittin bizi.

Arkanda annenin feryatlarý,
Arkanda yüreðimin acýsý
Be çocuk,þimdi kavuþmak vaktiydi
Mevsimin bu sonbaharmýþ…

Mevsimim ne zaman diye beklerken çocuk!
Aldým haberini,yüreðim yandý
Çocuk yüzün ve mavi gözlerin
Þimdi evinde yok çocuk!

Annen ve kardeþlerin boynu bükük,
Sense gökyüzünde meleklerle be çocuk,
Meleklerle tebessüm edip durursun,
Babam nerde diye?

Babalar çocuk hep uzaktadýr
Bil ki senin için be çocuk
Sen sevemesen de,sever babalar
Saçýný okþayamasa da,
Yüreðindedir çocuk,yüreðinde

Ahh mevsimler,mevsimler
Kaç yaz kavrulduk,kaç kýþ üþüdük
Baharlarla gelen yaðmur sonrasý,
Toprak kokar,berraktýr gökyüzü
Sen ne bilirsin þimdi; acý nerdedir,hüzün nerde?

Acý bizde,hüzün bizde
Sabýr bizde,þükür bizde
Düþme çocuk düþme
Bu sonbahar,kal bizimle!


Ýzmir.24.09.2007


Sosyal Medyada Paylaşın: