Ankara Baladı

Sen yoksun ya, üþür avuçlarýmda Ankara!
Toplanýr kýþýn sancýsýnda sis, kahýr; kalesinde hüzün dalgalanýr.
Çankaya yokuþuna teyellenir hasret.
Dolanýr baþý üstünde kara bulutlar.
Buz tutar sular, kýrýk kanatlý arzular yalpalanýr.

Ah, Ankara’nýn sisli yamaçlarý!
Gönüllerde güvercin gözlü hayaller palazlanýrken,
Nazlanýrken periler,
Gönlümde naz sancaðý parçalanýr.
Sen yoksun ya, düþer Ankara kalesi.
Suçlarýmda piþmanlýklar, avuçlarýmda Ankara üþür.
Gecelerinde karalar baðlanýr, gönüller daðlanýr.
Avurdu çöker zamanýn, yaþlanýr saatlerde akrep yelkovan.
Takvimler hayýflanýr.

Ayaz, yaza rahmet okutur, Ankara bu mevsimde gariban korkutur.
Çankýrý Cadde’sinden aþaðý bir garip hayal yuvarlanýr.
Çerkeþ sokak ýrgalanýr.
Ululanýr Ulus, Ulucanlar canlanýr…
Hamamönü , Cebeci düþer hayatýn döþüne.
Ýbn-i Sina, Numune, Hacettepe hayat hastalanýr.
Dikimevi’nde dikilir gecenin söküðü.
Samanpazarý’nda tamir edilir günün kýrýðý döküðü.
Bent deresi’nde haya bulutlanýr,
Hayalarýna iner ademoðullarýnýn aklý.
Kokuþur et pazarý,
Günahlar, ahlar kanatlanýr.
Tövbenin içinde piþmanlýklar, tövbe öksüz tövbe yetim.
Kimseyi suçlamak deðil niyetim.
Yüreðimde Ankara harmanlanýr.
Bir fidayda arefesinde an, hava bulutlanýr.

Yýlký bakýþlý bir akþam üstü, yokluðun piþmanlýðýn kollarýnda yol alýr.
Üþür toynaklarý zamanýn, Ankara mazide kalýr.
An gelir, ölüm meleðinin canýný da ölüm alýr.
Teyellenir yakasý hayatýn ölüme.
Gülüme, üþüyen avuçlarým yadigâr.
Anýlarda bir sevda bulutu kelep kelep.
Kollarýnda kelepçe zamanýn, zamanda tutuklanýr.
Kulaklarýmýzda bir sala yankýlanýr.
Teneke yamalý gecekondulara konar güvercinler.
Ankara efkârlanýr…
Ankara,08.05.2010 Ý.K



Sosyal Medyada Paylaşın: