Sevgili mariye ait yazıyı okumaktan zevk aldım.. Teşekkürler
unes
Sevgili mariye ait yazıyı okumaktan zevk aldım.. Teşekkürler
Sevgili sevgilim olma iþini bitirmiþ kiþi;
Þimdi ne söylesem sana? Ne yapsam da yerle yeksan edebilirim þu onulmaz gururumu?
Yalnýzlýk sevgilim, öyle koyuyor ki bazý gecelerde. Sana bunu anlatamam. Ama biliyorum sen hissedersin. Biliyorum sende seversin beni. Bazen geliyorumdur seninde aklýna. Yoksa… Anmak istemiyor musun beni? Biliyorum; incindin sende en umulmadýk zamanýn birinde. Ama biliyor musun sevgilim; özlemin kor gibi hala içimde. Seni unutmaya çalýþmak bile zor gelirken kalbimin en ücra köþelerine, hala sana aþkýmý, özlemimi öðretiyorum. Bir yandan siliyorum seni ömrümden, hayatýmdan, benliðimden ve onulmaz kýrýklarla dolu bedenimden. Bir yandan da gizli bir güç tekrar örüyor seni bana. Bir bir, satýr satýr, yürek yürek ezberletiyor. Seni yeniden; baþtan aþaðýya, biteviye…
Niçin bu kadar zor seni öldürmek… Bilinmezliðin içine hapsedip de seni; eski hayatýmýn en mutlu zamanlarýna dönmek neden bu kadar acý? Bit artýk içimde. Sigaramýn dumanýnda olma mesela, yaptýðým kekler hatýrlatmasýn seni bana; özellikle üzümlü olanlar; git ve bir an önce beni benimle býrak. Þarkýlar susmuyor nedendir bilmem. Kahvenin telvesinde bile sen varsýn sanki. Bir an için kýrk yýllýk hatýr kayboluyor dudaklarýmda. Teþekkür donuyor, tebessüm küsüyor, puslu bir griliðe gömülüyor yüzüm. Tüm bunlarýn sebebi senken; hala sana seviyorum diye aptalca cümlelerin yeri oluyor yazýlarýmda…
Bak bizim þarkýmýz çalýyor. Titriyorum farkýnda lýðýmýn bir karýþ ötesinde. Sadece merak ediyorum sende hala düþünüyor musun beni? Bazen özlemle yanýyor musun? Ellerine bakýp da boþ kalan parmaklarýna lanet ediyor musun? Hayýr yapmýyorsun; bunu çok çok iyi biliyorum. Nereden mi? Sen atarken ayrýlýðýmýzýn soðuk saatinde o baðýmýzý; haykýrdýðýn kadar bittim sende. Sen beni; yere attýðýn o yüzük gibi silkip bir köþeye, kumlarla yorgan yaptýn üzerime. Bittik birbirimizde ve sen þimdi mutluluða bir adým daha yakýnsýn. Ne mutlu bana. Mutluluk seni çok sevdi. Hayat oyun oynamadý sana. Ve sen; benim gibi unutmak adýna binlerce defa öldürmedin kendini.
Bak þarkýmýz çalýyor. “son defa”… Ve bende son defa dinliyorum bu þarkýyý. Boðazýmda düðümlendi bir çýðlýk. Kulaklarým duymak itemiyor. Kalbim sensiz yapamýyor. Çaresiz ve öksüz gibiyim. En sonunda; doldu gözlerim yine. Tam yirmi dört saattir çýkmýyorsun aklýmdan. Neden? Bu þarký bittiðinde bende son defa seni düþünmüþ, sevmiþ, özlemiþ ve kaybetmiþ olacaðým. Son defa seni seveceðim. Ve gün doðacak karanlýðýn içinden. Belki bir zaman sevemeyeceðim, belki uykularým bölünecek hýçkýrýklarla ancak bitecek tüm bunlar. Bu þarký bittiðinde hayata yeniden; “merhaba”; diyeceðim. Ve kalbim bomboþ olacak. Yerine gelecek olaný senden daha çok seveceðim kim bilir?
Son defa sevgilim; seni kaybettim. Ve ben yeniden benim. Umutluyum yine, hazýrým bütün zorluklara. Daðlarý bile dize getiririm þimdi. Yine ben oldum. Yine çocuðum, yine haylazým, yine aðzým kulaklarýmda ve kahkahalarým devamlý. Sevgilim bu sana son mektubumdu. Eline geçmeyecek, okunmayacak olan son mektup. Seni yarýnlara mutlu bir þekilde emanet ediyorum. Kalbim rahat þimdi. Yüreðim yeni bir maceraya hazýr. Sana mutlu bir iliþki; kendime beþ yýllarýn bitmeyeceði bir aþk diliyorum Allah’tan.
Ellerimden ellerine “SON DEFA” elveda…
Mari
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.