GAYYA KUYUSUNDAN...

Son kullaným tarihi çoktan geçmiþ bir masaldýr gözbebeklerimde ki keder,
Kalemimimn ucunda olsaydý kaderim, ve silebilseydim eðer,
Kendimi çocukluðuma mahkum ederdim anne...
Bu acýklý hikayede bana pinokyo rolü uygun görülseydi,
Canlý kanlý olmayý hiç istemezdim,
Dizinin dibinden hiç ayrýlmazdým!

Þimdi Gayya kuyusundayým anne,
Önüm ateþ...
Arkam alev...
Soðum yangýn...
Solum karanlýk...

Gurbet, gözü dönmüþ psikiyatrlarýn yazdýklarý ufacýk bir kaðýt parçasýydý,
"Bunalýmda" diye baþlayan,
Ve "Mutlu olmalý" emir kipiyle noktalanan.
Dedim ya,
Kaderim kalemimin ucunda olsa,
Hiç büyütmezdim kendimi...
Þefkatin mesken tuttuðu baðrýndan hiç kopmazdým!

Yaðmur gibi sessiz ve derinden kopup gelen gözyaþlarým,
Ýptali kümkün olmayan bilet gibi düþüveriyorlar!

Þimdi gecenin sýrtýna binmeyi isterdim!
Hicret ederdim yuvama... Yanýna!
Ellerinde aðlamayý isterdim en çok,
Yere yatmayý, senin baþýmý okþamaný...
Oysa gelecek kim bilir nelere gebe anne!
Benden esirgenen o tatlý gülüþüne hasret kalmanýn adý gurbet deðil ki,
Senden mahrum ediliþim bu,
Bilmiyorum...

Çocukluðumun hiç vizyona girmemiþ korku filmlerinin,
Kötü karakterleri bastý sefil ütopyamýzý...
Küfre dönmüþ kýblelerinin istikameti,
Sözleri neþter gibi,
Patlatýr ruhumun tüm atardamarlarýný,
Üç kiþiler anne!
Ayrýlýk,Yalnýzlýk,
Bir de Mutluluk kahrolasý adlarý!

Bugün...
Senin ve senin gibi nice annenin günü.
Oysa sana yýldýzsýz bir gecenin hatýrasý olan bu satýrlardan baþka,
Verebileceðim bir hediye bile yok anne!
Üstelik, senden son kez birþey isteyeceðim,
Birþey istemesi gereken senken...

"Saçlarýnda ki yýldýzlarý koparma anne!" diyor ya Ahmet Kaya.
Karanlýk yoluma ýþýk lazým gelir,
Kenan’da bir kuyu zaten Gurbet...
Baþka bir kuyuya, en diplere düþmemem gerek!
Saçlarýnda ki yýldýzlarý kopar anne!
Koparda savur geceye,
Deðsinler avuçlarýma!

Anneler günün kutlu olsun ANNE!

(A.G)


Sosyal Medyada Paylaşın: