DENİZ MAVİSİ GÖZLERİ
Kocaman yeþil gözleri hayretle açýlmýþtý
Öyle þaþkýndý ki ancak çýðlýk atabilmiþti
Gözlerine inanamamýþ dizilmiþti gözyaþlarý
Sandalyenin baþýnda öylece kalakaldý
Kimse bilmiyordu ki onu sevdiðini
Kalbi yerinden fýrlayacak gibi
Alý al moru mor oluyordu yanaklarý
Yüzünden okunacak sanýyordu duygularý
Karýþýndaydý iþte ýþýl ýþýl yanýyordu
Deniz mavisi gözleri içini yakýyordu
Seviyordu hem de ne çok ölürcesine
Öylece bakmasý bile ona yetiyordu
Canýndan çok sevdiði masanýn karþýsýnda
Arkadaþlarýna bir þeyler anlatýp gülüyordu
Bakýyordu ama bir türlü onu görmüyordu
Oysa nereden bilecekti ki birazdan olacaklarý
Aniden onlarýn masada bir genç kýz belirdi
Canýyla o anda sarmaþ dolaþ oluvermiþti
Sevgilim diye tanýtýnca kararmýþtý gözleri
Birden baþýna bütün dünya yýkýlmýþtý sanki
Nihal / 04.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.