"O yaz pembe bir akþamdý, Gün aþtý, renk karýþtý, zaman aðýrlaþtý Bir serçe uçtu, ufka ulaþtý…"
O akþam, o þehirde, bir evde Çekildi sessizce beyaz bir perde Cama dokundu narin elleri Bir hýçkýrýk dolaþtý engin zeminde…
* * *
Aðlanýr hep niçin, hep böyle için için Yaþanmamýþ zamanlarýna hayatýn Olsun istenmez mi o anda þimdi, Omzunda olsa eli, o eski aþinanýn ...
Geçip gitmiþse de böyle, Nice mevsimlerle ömürler Bedenler ölse de ölmez gönüller… Ve bilinir ki artýk, Ne gözler göklerden daha mavi, Ne her nefes içli bir bestede bir ses, Ne de kalpler çözülmez büyüdedirler Zaman aynasýnda silinmeyen akisler Her geçen günle yeni bir kurban isterler...
Varsýn yine hüzünle kapansýn bu yýl da böyle yaz Senin mevsimlerin pembe kalsýn, Benim saçlarým beyaz...
* * *
"Asmalarda kuþ sesleri dindi Gün ýlýk bir rüzgârla kaybolup gitti…"
Aðustos, 1978
A. Hüsnü Sezgin Sosyal Medyada Paylaşın:
4Mevsim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.