sanki bahar

gittin gideli oturuyorum kendimle


ankara gözümün önünde
karanlýðýmdan faydalanýyor
lambalar sýkýþ pýkýþ
beni görmeye çalýþýyor
kimi göz kýrpýyor
kimi geziniyor


alfabesiz seslerde
her lamba bir hayat
her hayat bir hasret
her hasret bir rüzgar
bir rüzgar bin hasrete bürünüyor

leylak açmýþ kapý önleri
ankara‘ya sanki bahar mý gelir?
leylak aþk kokarmýþ
leylak hasret kokarmýþ

peh!


ankara ‘da leylaklar hasreti kokluyor




bir tren gelir
sanki seni getirir
baðýra baðýra gider
en aðýr yükü
hasreti taþýr

sýkýþ pýkýþ
taksiler dolmuþlar
otobüsler uçaklar
yardým eder taþýmaya
taþý taþý bitmeyen hasreti

isi hasret
pusu hasret
yaðmuru hasret hasret
en kara kar ankara ‘ya yaðar
ankara’yý hasret kaplar

öðrenci asker harçlýk ister
memur iþçi zam
eksik olmasýn hayat
istemeden yapar hasrete
zam üstüne zam



duyun vatandaþlar!

ankara ‘ya bahar gelmiþ
ankara’da leylaklar açmýþ

peh!

ankara’da leylaklar hasret kokluyor
ankara ‘da leylaklar bizi kokluyor.





ali ulubay
Sosyal Medyada Paylaşın: