Seninle Kozlu’dan çýkýp yola bir demli çayý Kapuz’da içerdik Yollarýmýzda Üzülmez’den çýkan madenciler dururdu. Domuz damlarýnda ölüme gülerdik Ölüm bile gülmelerimizden yoruldu.
Karakollarýn içinden geçtiðimizde Fener sahillerinin yaramaz çocuklarýydýk Kollejli çocuklarý döverdik Arada bir söverdik limanda balýk ekmek yerken Çelikel lisesine. Gençlik iþte...
Kapuzdaki bayanlar gününü hiç sevmezdik. En çok Filyos’ta girerdik trenlerle kaçtýðýmýz o günlerde ilk ergenliklerimize
VE bürünüyoruz Zonguldak’taki desenlerimize.
VE Birgün Karaelmas diyarýndan bir vapur kalkar Ayaklarýmý yalar kömürün tozlarý Kömürlerinde doðmuþ çocuklar Þimdi Ýstanbul da kapýcýlar...
Köyden Büyük kentlere göçen Kömürcü Çocuklarýna ......
umut KURU Sosyal Medyada Paylaşın:
umut kuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.