"Gâvurcu" Ramazan / 1
Aah gardaþým ah!
Nasýl söylesem, nerden baþlasam bilmem ki…
Köyde bize:”Kör Seydiler”derlerdi.
Ben Kör Seydi’nin oðlu Çolak Ramazan
Ramazan Usluduran…
Hani þu Kasým Aða var ya
Üç tane karýsý olan…
Onun kapýsýndaki çoban…
Diyenler doðru derler
Deðneði býrakýp gitmiþtim Avrupa’ya.
Olacak bu ya
Amcamýn oðlu Sefer,trafik kazasýnda ölünce
Ben geçtim yerine.
Çok kazandým.
Para çok olunca dertler biter sandým.
Çocuk parasýný da alayým diye
Çocuklarý da götürdüm Brüksel’e.
Beþ tane ellerinden öper.
Gerçi onlar da ana oldular,baba oldular da
Ben,torunlarýmý görmedim daha.
Söylenenler doðruysa eðer
Ortanca kýzým Döndü ile büyük oðlum Satýlmýþ
Eþlerinden ayrý yaþýyorlarmýþ.
Ve bir yýðýn dedikodu:
Mýþ mýþ da mýþ mýþ,mýþ mýþ da mýþ mýþ…
Daha derine inmeyelim
Altýndan çapanoðlu çýkarmýþ…
Aah bir de belim!
Elimin çolaklýðý yetmiyormuþ gibi
Bir de belimi sakatladým.
Gâvurun iþleri aðýr.
Sahi “gâvur”dedim de aklýma geldi.
Avrupalý olalý,
Unutuldu çolaklýðým,unutuldu soyadým,
Köydeki çocuklarýn bile dilinde artýk
“Gâvurcu Ramazan”ým.
Duydukça bana gâvurcu diyen sesleri
Güceniyorum bir yandan
Bir yandan da içim parçalanýyor.
Zavallýlar..
Açlýktan kokuyor nefesleri.
Geldiðimde özden,yürekten
Bir “hoþ geldin” bile demezler bana
Ama
Vicdaným hep onlardan yana.
Hele bir de þu Uzun Çarþý var ya…
Altýncýlar,ayakkabýcýlar,giysi satanlar
Çaycýlar,lokantacýlar
Katmer satan bacýlar…
Bilumum bütün esnaf
Ben daha gelmeden Avrupa’dan
Yatarlar zamlý siperlere saf saf…
Suvermez caddesinde
Çevre yolunun oralarda
Altý dükkân üstü ev bir mekâným var
Kendi halinde.
Yedinci ayda izne geldiðimde yaptýrmýþtým
Yetmiþ yedi’de…
Aah gardaþým ah!
Bir gelirim yýkmýþlar bahçenin duvarýný
Her yer bira þiþesi
Her yan insan pisliði
Kara kara poþetler
Kibritler,izmaritler…
“Buna þükür!” der,
Yýkýlan yerleri yaptýrýr yeniden
Temizletirim dört bir yaný
Giderim.
Ertesi yýl bir gelirim
Kýrmýþlar kapýyý pencereyi.
Bakarým evin içine
Alýp götürmüþler her þeyi.
“Buna da þükür!”derim.
Ya ateþe verseler ne ederim?
Ýzne geldiðimizde nerede yatar çocuklarým?
Sonra baþýmýn etini yemez mi
Lânet olasý karým?...
Aah gardaþým ah!
Lâf lâfý açýyor.
Karýmýn uzaktan akrabasý olur
Çocukluk arkadaþým Gede Memiþ.
Allah onu yaratýrken tüm güzellikleri esirgemiþ.
Çok uðraþtý Avrupa’ya gitmek için
Ama kýsmet deðilmiþ.
Baktý bu iþ olmayacak
Mezar yoluna bir berber dükkâný açtý.
Ýþte o günden beri
Dostluðumuzun tadý kaçtý.
Memiþ’te bir kurum bir kurum
Sorma.
Ama ben yine de
Geçerken dükkânýnýn önünden
Selâm verip otururum.
Týraþý ona olur
Bir yirmilik uzatýr
“Üstü kalsýn.” Derim.
Üstelik
Ýçilen çaylarýn bile parasýný ben öderim.
Geçen de öyle ettim.
Selâm verip oturdum.
Biraz hoþbeþten sonra:
“Nedir bu dükkânýn yýllýk kazancý?” dedim.
Hepsi bu…
Keþke demez olaydým.
Ne anam kaldý ne avradým
Ne südüm ne sülâlem…
Kopartýlan gürültüye toplandý cümle âlem…
Kâhyasý mýymýþým Memiþ’in kazancýný.
Ne çabuk unutmuþum
Kasým Aða’nýn kapýsýndaki çobanlýðýmý…
Ben,asýl Döndü ile Satýlmýþ’ýn dertlerine yanmalýymýþým…
Aah gardaþým ah!
Düþmanýma vermesin Allah!
“Gâvurcu” olmak zormuþ bu memlekette.
Ýllâllah,illâllah,illâllah...
Ahmet KÖKEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.