ÇEKİL GİT ARTIK
Seni ilk
Dedemin titreyen parmaklarý arasýnda
Bana gülümserken gördüm.
Ak sakallarýný yalayýp esrik çizgiler çekerek tavana doðru
Nâzenin ve þuh bir beyazlýktýn yükselen.
Sen,ne gönül çelendin sen...
Okullu olduðumda
Kasým soðuklarýnda,
Çatýk kaþlý bir resmindeydin Atatürk’ün
Atatürk’ün savaþ yorgunu ellerinde
Davetkâr bakýþlarla bana:"Gel" diyordun.
Sen,ne ciðer delendin sen...
Sonra ben,memleketi kurtarma derdine düþtüm,
Hey gidi günler...
Sen,Sinop Cezaevinde, gene bir resimdeydin.
Demir parmaklýklar arkasýnda
Ýhtimal þiir düþleyen Nazým’ýn
Yeleðinin cebindeydin.
Ve kaný çekilmiþ dudaklarýnda Necip Fazýl’ýn
Kýrpýþtýrýrken ateþ çanaðý gözlerini
Yüzüme gülendin sen...
Meðer ne çok sevenin varmýþ senin eyy,
Ne çok isteyenin, "dost" diyenin...
Arkadaþlarým âþýk sana
Hayret, öðretmenlerim dahi müptelâ
Karým sensiz yapamýyor bir türlü
Ben,azat kabul etmez kölenim hâlâ...
Çekil git artýk düþürmeden bizi çaresiz yataklara!
Çekil git artýk dünyamýzý daha da karartmadan!
Çekil git iliþmeden çocuklarýmýza
Torunlarýmýzý baþtan çýkartmadan...
Ahmet KÖKEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.