mevsim
son günlerini aðaç yapraðýnda
çiçeðe hasret geçirirken
düþen çiçeðin beyazýnda kaybolur
kaybolur umutlarý
düþtü düþecek derken topraða
mahsun ve de kederli
nisan yaðmuruna tutulur
bir zerreciði
bilinmez yoklukta varlýðýn hikmeti
umutsuzluk boy salmýþ
uzanýr aðaç boyu
ezse de insan ayaðý
zerrecik yeþerir topraktan
bir gülücüktür ilacý
sen bakma bana, bakma
aðaç, çiçek, yaprak der dizelerim
ben onlarla yaþarým
onlara bakar her dem gözlerim
oyuncaklarým olur çiçeklerim
umut koyarým adýný, hüzün
bazen efkar, neþe olur bazen
en çokta sevgidir isimleri
sen bakma bana, bakma
ses olur dudaðýmda
çiçek çiçek açar duygularým
ben toprak adamýyým
ben toprak adamýyým
6 mayýs 2010/nilkurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.