Millet nasýl gülerdi, dünyada sen olmasan?
Kýzkalesi eþrafý, muhterem Solak Hasan!
O zamanlar beldede dört katlý ev yok idi;
Solak Hasan amca’da, varlýk biraz çok idi;
Kýzkalesi ilk defa, beþ katlý bina gördü;
Binanýn duvarýný, bizzat kendisi ördü!
Sývasý, badanasý, tesisatý bitince;
En üst kata taþýndý, yaz sýcaðý yetince…
Terasýn düz damýna yaptýrdý bir gölgelik;
Denize nazýr yerde, yatýyordu üstelik!
Terasta kumru gibi, o yaz, gece yarýsý,
Baþ baþa kalmýþlardý, Hasan ile karýsý!
Gençlik zamanlarýndan kalma bir heyecanla,
Önce bir bakýþtýlar, göze göz, cana canla!
“Ömrümüz ilerledi, hayli köklü mazimiz;
Belki bambaþka olur, bu yaþta fantezimiz!”
Kadýn; “Olur mu?” dedi, Hasan’ýn merakýna;
“Fantezi yakýþýr mý saçýmýzýn akýna!”
Solak Hasan kararlý, koparacak asýlsa;
“Beþ kat yukarýdayýz, kimse görmez nasýlsa;”
“Sen bir kýsrak rolü yap, bense aygýr olayým;
Ayaðýma köstek tak, sen saklan, ben bulayým”
Karþý çýksa da kadýn, kocasýný kýramaz,
Roller kesindir artýk, kýzmak iþe yaramaz!
Ýkisi de nü halde, lakin köstekli koca,
Binanýn terasýnda baþlar kovalamaca!
Yakalamak üzere, boz aygýr kýsraðýný;
Kýsrak çifte kastýyla, savurdu ayaðýný!
Aygýr çifteyi yedi, en münasip yerine,
Köstek takýlmasaydý, kolonun demirine;
Az kalsýn uçacaktý damdan aþaðý Hasan;
Belki de düþecektin köstek takmýþ olmasan!
Kadýnýn feryadýyla komþular toplandýlar;
Olayý “intihara teþebbüstür” sandýlar!