SANA ANLATAMADIĞIM AŞKI SEVİYORUM...
Sana anlatamadýðým ben o aþký seviyorum
Sen onu bilmeden benim yanýmda duruyorsun
Ondandýr ya her gülüþünde senle gülüyorum
Sana anlatamadýðým aþký seviyorum
Kimi zaman gözlerinin mavisinde umutlarý yüzdürüyorum,
Ellerinin narinliðinde eziliyorum
Ýçimi bir an yokluðunla daðlýyorum
Kendimden kaçýp ben
Bülbülün feryadýndaki neyde
Seni arayýp buluyorum
Sana anlatamadýðým aþký seviyorum
Gecelerde içtiðim yalnýzlýðýma ekliyorum
Gülüþün geldikçe aklýma
Durgunluðun acý veriyor kimi zaman
Hep karanlýklara býraktýðýn sözlerin
Þimdi diyorum, þimdi tam sýrasý
Heyecan sarýyor içimi o sýrada, anlamsýz
Her þeyi söylemek varken yalansýz
Duruyorum…
“Ben sana anlatamadýðým aþký seviyorum” diyorum
Susuyorum…
Kollarýný açýp kucaklasan bir vakit papatyalarla
Kapýnda beklesem saatlerce sen çýkacaksýn diye
Üþüyen ellerimi ýsýtsam gülüþlerinde
Aðlasam sen yoksun diye
Söylesem ya sana her þeyi birden bire
Suskunluðuna gömülüp
Eðersin baþýný önüne
Biliyorum…
Susarsýn susarsýn ve bir an kaldýrýp baþýný
“hayýr” demenden korkuyorum
Sana anlatamadýðým aþký seviyorum
Yaðmur yaðarken ýslanmak zorundasýndýr yoksa manton
Rüzgar eserken karþýsýnda durmaktasýn
sonbaharda dertlerinle aðlamklýsýn
Çýkýpta karþýna biri, seviyorum, dediðinde
Karmaþadasýn,daðýnýksýn,
Biliyorum… anlayamazsýn...
Gidiyorum… çünkü ben
Sana anlatamadýðým aþký seviyorum…
Celalettin Yünel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.