ÖMRÜM

Yollarýnda yürürken sevdanýn
Kayýp bir yolcuyum kendi içimde
Düþlerim kayýp,
Yüreðim elimde...
Her parçam savruluyor bir köþeye
Düþlerim yüreðimden de efkarlý.

Hayat düþerken gözlerimin uçurumundan
Son sözlerim düðüm düðüm
Gölgesi kalmýþ varlýðýmýn yalnýz
Hayata miras.

Uðruna ömrümü adadýðým yaþamlar
Birer birer koptular ömrümden
Yavaþ yavaþ çýkýyorum merdivenleri
Kapandý kapýlar aðýr aðýr geçmiþten.

Yolun sonu denize varsa
Atsam hayatýmý arýndýrsam orada
Uðruna öldüðüm tüm gerçekleri
Boðsam çýðlýk çýðlýða.

Nefes almasýn hiçbir aný
Canlanmasýn gözlerimin önünde
Kaklmasýn hatýralarým sallanan sandalyeden
Yansýn hepsi dökülsün gözlerimden.

Kýrýk küreksiz bir sandalda bedenim
Yýkýl gözümün önünden EY SEVGÝLÝ
baðdaþ kurup oturma gözbebeklerimde
Bir gözyaþý damlasýyla düþersin oradan
Yýkýl git görmesin gözlerim gözlerini
Uðruna bir daha ölecek
Bir can kalmadý zaten!

Kadriye ÖZBEK
Sosyal Medyada Paylaşın: