Umut

Avuçlarken bir avuç topraðý, nasýrlý elleriyle
parmak aralarýndan dökülüverir
Güneþin çoraklaþtýrdýðý toprak
Baþaklar daha boy vermeden
Uçlarý çoktan kýrýlmýþ, susuzluktan
Ve son umudunun da, böylece yittiðini
gözlerinden dökülen yaþlar dile getirir Memed’in.
Oysa tohumlarý, ne hayallerle
ekmiþti topraða.
Hasat zamaný geldiðinde
çocuklara yeni kýyafetler almak,
haným’a da yeni bir fistan almayý,
ve kendine de tarlada eskittiði çarýðýn yerine
yeni bir kundura almayý da, ne çok hayaletmiþti kimbilir.
Þimdi tek varlýðý olan, baba yadigarý tarlayý, yok pahasýna kaybedecek
Tefeciden aldýðý borca karþýlýk
Umut etmekten, baþka da çaresi kalmadý Memed’in, umutsuzluktan.

Þimdi sabrýn sýnýrlarý biraz daha zorlanýyor
Umutlar birer birer tükendikçe
Þartlar yokluðu dayatýrken, zalimce
Yeniden umutlanmak, ne fayda saðlar ki ?
Rüzgar geride kalan, son umut kýrýntýlarýný çoktan süpürmüþ oysa .

Oysa ki ! þükretmek nede kolay
Varlýk içinde boðulana
Birileri yokluk içinde sýnanýrken, bir ömür.
Anlayamasýn, umutsuzluðun hangi renge çaldýðýný.

Tarlanýn ortasýnda ellerini baþýnýn üzerinde birleþtirerek
Umutsuzluðun resmini andýrýr bir vaziyette
Düþüverir topraðýn yüzsürülmez kuraklýðýna
Son çýðlýðýnýda býrakarak rüzgara.




Sosyal Medyada Paylaşın: