Burkuş

Dýþým miskin oldu, içimde volkan,
Manevi yaradan, onulmaz bu can.
Yersiz ve zamansýz, içimi burkan;
Burkuluþ býraktýn, kalan izimde,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Tüm güzel hisler, berbat büründü,
Uçar sandým gönül, yerde süründü.
Ahýmla nefretim, sende arýndý;
Adýn hicran oldu, daim sözümde,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Mevsimler zayoldu,yýl kýþa döndü,
Sayende bu ömür, buz gibi dondu.
Tek ateþ gönlümde,senin od’undu;
Ýçimden yanarým, kendi közümde,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Aska zýt duyguyu, yere devirdim.
Katreyi büyüttüm, sele cevirdim,
Bin ömür yaþasam, seni severdim;
Bana çok mu gördün; baþýn dizimde?
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Kollarým daima, sana uzandý,
Yatýrdým sevdamý, hüsran kazandý.
Madde yollarýmda, engel bezendi;
Dünya yokuþ oldu, þimdi gözümde,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Sakladým sevdamý, senden duyuldu,
Sevdamýn kabuðu, birden soyuldu.
Sözlerim hariçten, gazel sayýldý,
Gurur sual oldu, sorun çözümde;
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Tabip uðraþmasýn,yoktur ilacým,
Ölüm sancýsýna, benziyor acým.
Sana ’ah’tan baþka,kalmadý borcum;
Bir çok ’vah’ým oldu, her dem sýzýmda,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Vicdanýn elinden, uzakta kalmýþ,
Bir dokunabilmek, çok zaman almýþ.
Þu na-çar gönlüme, olanlar olmuþ;
Sen bir vicdansýzsýn, gönül tezimde,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Ben ki; yüreðini, yumuþak bildim,
Ýlk yaklaþýmýnda, bir umut buldum.
Anladým sonunda, hepten yanýldým;
Sana sitem olur,artýk yazýmda,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

Burkuþuna sitem, ederken bile,
Ýçim titreyerek, getirdim dile.
Þimdi kimler gelip, gözyaþým sile?
Tebessüm silindi,garip yüzümde,
Bu burkuþ silinmez, benim özümde.

20.04.2007
La Spezia

Mahmut Buðrul
Sosyal Medyada Paylaşın: