İstanbul ve Serçe

otel terasýnda sisli bir gündü
seni seyre daldýðýmda üzüldüm,
hayalimdeki gibi deðildin,
deðiþmiþtin...
seni hissetmeye gelmiþtim kýþýn ortasýnda,
çocukluðumdan kalan anýlarla...
sokaklarýn hayalimde hep arnavut kaldýrýmýydý...

beyoðlu cývýl cývýl,
kafeler insanlarla süslü
sýcaklýðýný hissetmek,
kalbimin diplerinde çaðlayan ýrmaðýn coþma anýydý...
günler ardý ardýna geçerken,
çemberli taþda geçmiþin yorgun yüzünü,
sultanahmetde kocaman yüreðini gördüm...
ortaköyün büyüsünde baþým döndü,
mavin ise nazar boncuðu,
gözümüme deðdi...
puccininin,
la bohemini söylüyordu sanki martýlarýn...

galatadan sana bakarken,
isyan günlerindeki aþký gördüm...
yaþanmýþlýklarýnla ayakta durabilen tek mucizeydin
ara sokaklarýnda gözyaþlarýn,
incinmiþ bir halin vardý,
üzgün bakýyordun taþ yýðýný semtlerine...

üzülme aþk-ý þehrim,
senin en dehlizlerini deðiþmem,
dünyanin hiç bir yerine...
sen kanatlarý engin sevdalý,
bense ürkek serçe,
seyretmeye doyamýyorum seni pierre loti den
kibar beyefendim yürekli sevgilim...

f.huy
Sosyal Medyada Paylaşın: