Gene korktuðum gün geldi.
Gene boynumu bükecek gün,
Gene içimi yakýp kavuracak,
Çocuklarýmla avunacaðým gün geldi.
Yarýn Anneler Günü!
Ne özel, ne ulvi gün,
Asla hakkýný ödeyemeyeceðimiz,
Yerine kimseleri koyamayacaðýmýz,
Tek kiþinin annemizin günü.
Sahipken bilmeli kýymetlerini,
Yalnýz bir gün deðil, her gün sevmeli,
Her gün çiçekler alýp,ellerini öpüp,
Ne kadarsa yaþanacaksa ömür, her anýn tadýný çýkarmalý.
Kaybettikten sonra gözyaþýnýn anlamý yok.
Çok sevip, saymanýn anlamý yok.
Sadece edilen dualarýn anlamý var artýk,
Ama dokunamazsýnýz, omzuna yaslanýp aðlayamazsýnýz.
Diplomanýzý götüremez,sevdiðiniz kiþiyi tanýþtýramaz,
Ýlk maaþýnýzla ona tatlý alamazsýnýz.
Evlenemezsiniz onun da olduðu bir törende,
Çocuklarýnýz baþkalarýnýn eline doðar,
Baþkalarýnýn elinde büyür,
Kendinize yakýn hissettiklerinize anneanne babaanne demeyi öðretirsiniz.
Ama saðlýklarýnda yapabilirsiniz bunlarýn hepsini.
Sakýn ertelemeyin,
Ýki gün sonra da arasam olur, görmeye gitsen olur demeyin,
Dünyada ki tüm hayat telaþlarýndan daha önemli onlar çünkü,
Her þeyin yeri dolar,sahip olunur kaybedilerek,
Sadece anne,annelerimiz gelmez geri bizi terk ettiðinde…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.