Bir sabah uyandýðýmda;
Ýzmir semalarýnýn her akþam boðduðu güneþ,
Bu defa avuçlarýmýn içine doðacak.
Aydýnlanacak, esmer gecelerimin siyahý.
Gözlerime yýllar yýlý çöreklenmiþ acýlýk,
Tebbessümlerimle aydýnlanacak...
Bir sabah uyandýðýmda;
Seher vaktinin ýhlamur kokulu nefesini
Çekeceðim ciðerlerime,
Kuþlarýn þarkýlarýna ortak olacaðým
Terennümlerimle…
Dokunacaðým yüreðimin bam teline.
Ýçimde vuslata dair birikenler,
Dökülecek damla damla.
Ýlk defa;
Geçmiþin izleri takýlmayacak ayaklarýma.
Hayallerime, düþlerime sýðýnmadan;
Bulduðum kendime sarýlacaðým doyasýya…
“Bunca zamandýr neredeydin?” diye
Hesap da sormayacaðým ona…
Bir sabah uyandýðýmda;
Düþlerimi anlatacaðým,
Gözlerine çið deðmiþ bad-ý sabalara.
Hasret beþiðinde uyuttuðum, hüzne dair ne varsa,
Bir daha baðrýma basýp, avutmayacaðým.
Düþlerime ninniler de söylemeyeceðim,
Uyandýracaðým,
Benimle beraber yeni doðan sabaha.
Yüreðimdeki kar soðuðunu eriteceðim damla damla.
Bir sabah uyandýðýmda;
Yoðun bakýmdaki bir hastaya þifa ne demekse;
Üç yüz yýllýk uykudan uyandýklarýnda
Ceplerindeki akçe, geçer akçe olmasa da
Ne hissettiyse Kehf Ehli,
Balýklarý bile boðan tufandan sonra
Güvercin, yeþil zeytin dalý ile döndüðünde
Ne hissettiyse Nuh kavmi,
Kýzýldeniz ikiye ayrýlýp yol verdiðinde
Ne hissettiyse Musa,
Ýçindeki “Hu” yangýný yanýnda
Gülþene dönüþtüðünde ateþ,
Ne hissettiyse Ýbrahim,
Onlarla beraber ben de hissedeceðim…
Ve o günü yazacaðým;
Söze tarih bitirirken,
Ýki bin on senesinin, bir Mayýs sabahýnda…
PERÝHAN TUNÇOK
ESMÝZE
ÝKÝ MAYIS ÝKÝ BÝN ON....