SIR

Bütün korkularýmý yanýp sönen bir sokak lambasýnýn altýna býraktým,
gel diyordu sesin...!
Dünyanýn þar telini attýrmak istiyordum,
seninle ayný odayý solurken.
Kýþ üþüyordu pencerede,
tipiye tutuluyordu her sözcük,
þehir bizim için uyuyordu,
otobüs kaçýrmýþtý seni...,
ama rezerve edilmiþliðin, boþluðuyla doluydu kalbimiz.
Güne az kalmýþtý, günaha daha çok vardý.
Saklayacak bir þey yapamamýþtýk,
sýr, sýrra kadem basmýþtý.
Zemin hazýrdý, geceydi,yalnýzdý,
þeytana meyilliydim, teslime yatkýndý,
þeytan þeytanlýðýný gösteremedi,
sýr olmuþtu sýr...
Saklayacak bir þey yapamamýþtýk.
Kapalýydý kapýlar, gündüz karanlýða saklanmýþtý,
kelimeler yaðlý bir urgan gibi boðazýma akýyordu,
ipin ucu bende deðildi,
bir kader dolanýyordu ayaklarýmýza.
Þiir bitmemek için direnirken,
gün gözlerini açmaya sabýrsýzlanýyordu,
rüya bitiyordu iþte,
yatak tek kiþilikti, benim aþklarýmda,
çoktun... Seni bitirmekten korkuyordum

Sosyal Medyada Paylaşın: