Nafile Sonsuzluk

Nafile Sonsuzluk
kuzeyden aðrým
benim en candan acým
daðlarýn yan bakýþlý güzelliðinin
þaþkýnlýðýma þehvetli þefkati
begonyamýn hayata küsüþü
bu kýrýk hüzün
ve suskunluðu tatlý bir Nisan akþamýnýn
yaramaz serinliðiyle kandýrýrken
bütün bir ömrümü
nafiledir filozoflarýn
çaresizliðimize hücumu
nafile...

þen ol sen þimdilik
Kerem yaným yanan yaným
vuslata ermeden ömrüm
hükmüyle sonsuzluðun
kýlýcýyla azrailin...

sazý sözü yok ozanlarýn
kalem kýrýk kaðýt yýrtýk
ve portakal çiçekleri sanki
hiçbir bahar göz kýrpmamýþtýr
noktasýz bu suskunluða
gözlerimi boyluboyunca kapadýðým
anýn yetersizliðinedek
sensizliðin ne olduðunu anlatmaya

hiçbir yazýt hiçbir söylem
bu sonsuzluðu anlatmaya eriþememiþtir
uykularýmýn korkaklýðýna güya
güya rüyalarýmda bile unutmamak için
sarýþýnlýðýma sesleniþini
oysa sen tedirgin bir felsefeyle
kaçýrýrdýn gözlerini hep aydýnýk güneþli
bolca yakamozlu iç denizlerimden

yýldýzlardan kaçtým
karanlýkla yoldaþ oldum
ve bozdum kentin bütün ezberlerini
asla tekrarlamam gözlerini ayný düþünmeyi
nafile bir sonsuzluktur ölüm
seni unutamamanýn yanýnda
nafile...


Kaðan Ýþçen


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın: