Çýðlýðým adýmý adýyla kýrbaçladýðým kesik damarlarý ýlýk esintimin keskin bir dalga böler uykusuzluðumu ve adým kendini hesaba çeker bilmem sancým hangi harfinde saklýdýr isminin bir mayýs daha geliyor avuçlarýna sýzýyor topraðýmýn yalýn bir týný içimi koyak koyak kemiriyor hasret utanýyor yokluðundan soluk rengi sabahýmýn kýrk tas yükü günahlar suretimde mazlum kavgalarda silkiniyor gözlerimin bebekleri çelik nohut çorbasý yudumluyor hasretimin çocuklarý aþ sancýsý ekmek yokluðu zalim hoyratlýðý kafesine sýðmýyor içimin öfkesi ama yinede herþey senin sancýnla dokunuyor kimsesizliðime hiçbir el senin kadar zalimce patlamýyor suretimýn orta yerinde mevzi mevzi savaþtýrýyor beni kendiyle zaman artýk direniþi derin bir ýzdýrap kuyusu gençliðimin ve yavaþ yavaþ tükeniyor diriliði kendimde biriktirdiklerimin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mahmut çelim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.