Sustum,gözlerim kör,kulaklarým saðýr,
Lal oldu dilim..
Umutlarýmý biçiyorum elimde týrpan
Ve hançerliyorum hayallerimi,
Kimse bilmiyor içimde kanayan yarayý..
Ay doðmamýþ,yýldýzlar terketmiþ gökyüzünü,
Ne gam,
Karanlýklara asýyorum yalnýzlýðýmý.
Sadece ben duyuyorum,
Yüreðimi parçalayan çýðlýklarýmý,
Bir de martýlar..
Acým gözyaþlarýma karýþýp
Kaldýrýmlarýný yýkýyor bu kentin
Ve iç çekiþlerim fýrtýnalara dönüþüyor
Uzak iklimlerde bir kýrçiçeði ölüyor.
Kimse bilmiyor..
Kimse bilmiyor,
Hergece kaç çakal uluyor
Gönül bahçemde..
Ýnce bir sýzý yayýlýyor bedenime
Sonra bir titreme
Umutlarým hazan yapraðý
Sürükleniyor karanlýk sokaklarda.
Tebessümlerim terketmiþ dudaklarýmý
Gözlerim donuk.
Sonra bir tipi baþlýyor
Bir deli fýrtýna.
Savruluyorum
Ve,
Susuyorum..
01/05/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.