Kalem

Bir vedasýz gidiþin esiriyim nicedir.
Vazgeçilmez edasý parmaklarý incedir.
Yaðmurca bereketli indi gönül evime.
Boyu serviden mülhem duruþu narincedir.



Hatýrlayýnca parmaklarýný gül misalin.
Ýnce, narin elifi dökülüyor visalin.
Sürünür ardýnca dertli gönül eteðinin.
Deðse bakýþlarý baþý dönüyor hayalin.



Kaþlarý ferman yazar kirpikleri uygular.
Söz konusu o ise aþka dair duygular.
Gül adýný kýskanýr incelik ona miyar.
Konuþsa güneþ söner sussa tutuþur sular.



Engin denizler gibi bir peri izler gibi.
Sürer aþk bahçesinde taze filizler gibi.
Lâlezarda açar da çaðý süsler tavrýyla.
Odur gönül daðýnýn gökyüzünden nasibi.


Adýný yazar suya harcý nurdan parmaklar.
Özünde güzellikler sular ruhunu paklar.
Yazmayý okumaya tebdil eder dudaklar.
Eþsiz güzelliðine mekan olur yapraklar.


Bahtýmý tebþir eder narin parmaklarla yâr.
Gönlün sýrça yerine kirpiði sevda yazar.
Güller hýraman ona temennada leylaklar.
Sinemde hasretiyle tutuþur her nefes nar.
Ankara,30.04.2010




Paylaþ |


Sosyal Medyada Paylaşın: