simsiyah bir boþluk uçtu en kýrgýn notasýndan bir ýslýðýn… utanan gemiler vardý boðazýn teninde bir çingene kýzýnýn çukur yerlerine göçmüþ, bir darbukanýn arsýz soluðu…/ neylersin sýrnaþýk bir hüzün, yola koyulmuþtu çoktan neylersin
belki yýlgýn bir Macar türküsünde Boþnak bir intihar ezgisiydi gülüþün bir an önce sabah olmasýný dileyen/ bir mülteci yalnýzlýðý… ama bu ölü hikaye kendini imha etti çoktan çoktan, gri-ýslak bir istasyonda tutuklandý bu þiir sen yoktun, durdu dünya, sustu þehir/ neylersin kemirgen bir sevda ciðerime sýzmýþtý çoktan neylersin
çok deðil birkaç gün sonra unutacaðým yüzünün emredici beyazlýðýný aklýmdan silinecek saçlarýnýn kuzgun nefesi ak-pak ellerin ve öldürücü yürüyüþün… ama… gel gör ki…
sensizlik kuþanýyorken bütün gürültülerini bir boþluðun baðrýnda
bu beden katran karasý bir göçe yataklýk yapýyorken… ve bitiyorken nefesim…