dudaklarýndan dökülen tek kelimeydi ’bitti’ sebebini bile bilmeden biz hep hayatýn sebepsizligine yenik düsmüstük bununla beraber bütün sözler bosunaymýs demek sadece yasadýgýmýz ortak zaman ayrýlýgýmýzýn zamanýymýs sebepleri ayný degilmiþ yine sadece o anmýs bizi ortak kýlan sebebini sordugumda hep ucuz kelimeler vardý dudagýnda ’böyle olmasý gerekiyor’ sen gene bencilligine yenik düstün ama sende farkettin bu sefer biþey demedim diyecek söz býrakmamýstýn bana gururumda degildim sadece tek kelime döküldü dudaklarýmdan ’HOÞÇAKAL’ þimdide sadece onu diyebiliyorum seni gördügüm zamanlar ’benden nefret etme’ demiþtin merak etme etmedim ama bu kadar her ne kadar beni coktan unutmus olsanda yine söylüyorum ’HOÞÇAKAL’ beni erkenden büyüten insan.. HOÞÇAKALL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kübra . Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.