YALNIZ DA ÖLESİYE SEVİLİR

Uykusuzluk, duygusuzluktan daha iyi,
Hele ki sevgiye inancýn tamsa,
Gözlerde fer kalmaz,
Alacak nefes.
Daralýr, sýkýlýrsýn boðazlanýr gibi.
Ýrkilirsin belki her duyduðun sesle.
Yaþama tutunursun aldýðýn her nefesle.
Nefsin hep unut der, umut yok.
Umutsuzluk, mutsuzluktur.
Umudun kalmadýðý an,
Ýnancýnda kalmamýþtýr.
Sen sevgiye inanmamýþsýndýr.
Seviyorsan sonuna kadar gidersin.
Önüne çýkan her engele boyun eðersin.
Ders alýrsýn aþtýðýn her engelden.
Sonra sen ve o kalýr.
Aklýn fikrin ona uzanýr.
Bütün kapýlarýn ona açýlýr.
Þansýn varsa cevap alýrsýn.
Yoksa þayet benim gibi baka kalýrsýn.
Yýllarýn aslýnda hep aþkla geçer.
Aslýnda sen hep âþýksýndýr.
Arkadaþ, eþ, dost hep dalga geçer.
Kýz arkadaþsýz sen nasýl yaþarsýn.
Bilmezler ki senin arkadaþýn.
Onlarýn hiç yaþayamayacaðý,
Onlarýn aslýnda hiç inanmadýðý,
Belki gözlere hiç görünmeyen,
Sadece sende yaþayýp sende süre gelen.
Bir serüvendir.
Bu serüvenin en güzel yaný,
Tek baþýna olmaktýr.
Yalnýzlýk, belki adý, öyle tabir edilir.
Ama yalnýzken de ölesiye sevilir.



Sosyal Medyada Paylaşın: