uzun yollarýn yarýsýnda kaldý ömrüm karanlýklara açýldý bütün kapýlar gecenin fýsýltýlarý ile boðuþtum sabaha bitmez kabuslar ömrümün her saniyesi büyüdü gözlerimde zaman deðilmiþ seni benden alan sevilmeyen bir bedenmiþ meðersem bende duran...
yoruluyorum yürüdüðüm yollardan bana hep diken... hep bana uðursuz geliyor yarým yamalak sevdalar sevgiyi kaybedeli oluyor yüzyýl kadar aðlýyor nasýrlaþmýþ duygularým bu gece bedenim kaybolmak adýna geçiyor kendinden... duvarlar geliyor üzerime korkuyorum bu yalnýzlýktan...
bitecek gibi bir umut yok... ucunda gözükmüyor bir aydýnlýk karanlýk sinmiþ camdan ruhuma ne tarafa dönsem hep bir çukur haykýrýyorum feryadlarýmý duyan yok kayboluyor sesim... oluyor geceler bir karabasan çöküyor üzerime boðuluyorum...
sabah uzak yine bana sessiz yaþantýmýn son dakikalarýnda köþebaþlarýnda görünüyorum yaðmurun deðmediði yerlerde diz çöküp Yaradanýn önünde hissediyorum kalbime saplanan hançeri düþüyor ellerimden caným semanýn sonsuzluðunda kayboluyorum...
yok iþte bir çýkýþým kayboldu gitti sönmez dediðim ýþýðým sýrasýyla tükendi sevgi mumlarým hüzün bulutlarý toparladý gece fýrtýnada boðuldu yazým ve baharým sevincin hüznüm, hasretin yaralarým oldu geç geldi yine sabah seni seven öldü... Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammedammar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.