Aþkýnla yana yana, semazenlere döndüm Gözlerime takýlýr, sana olan hasretim. Mevlanaya çevirdin; sanma sevdana söndüm Fecre kadar yakýlýr, sana olan hasretim.
Sözlerle anlatýlmaz, yüreðimde ki acý, Ne yapsam da, dinmiyor; içimi buran sancý. Uykularýma giren rüyalarda yalancý... Hep geceme dikilir, sana olan hasretim.
Ýsmini andýkça ben, coþuyorum bu hazla, Þu dilimde artýyor; hemde, oldukça fazla. Düþlerimde hep sana geliyorum son gazla... Yollarýnda bükülür, sana olan hasretim.
Sana olan özlemim mana kazandý bende, Ellerimde ki terin hiç çýkmadý bu tende. Sözcükler bu ilhamla gelir istemesende... Kalemimden dökülür, sana olan hasretim.
Sensizlikte ne ömür, ne de geçiyor zaman, Bilmem ki, dinermi hiç içimdeki bu aman. Bilki, geleceðin an nutkum tutulur; o an Dudaðýmda yýkýlýr, sana olan hasretim.
Bu aþk bende oldukça, bitmiyor bende çile, Dolaþýr yüreðimde, gezinir kanda çile. Bedenimi sararken, yapýþmýþ canda çile... Ciðerimden sökülür, sana olan hasretim.
Özlemim katlanýrken yaþantýmda cefama, Eksilmek þöyle dursun, ekleniyor defama. Ecelimin elinde, namlu olup kafama... Kurþun gibi sýkýlýr, sana olan hasretim.
A.MORKOÇ Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.