ANNEM BABAM VE BEN
Gözlerimi açtýðýmda sen vardýn yanýmda,
Aðlamalarýmý ilk duyan sensin,
Ýlk senin kokuna alýþtým,
Ne zaman korksam sana sýðýnýrým,
Ben, þefkati, merhameti sende öðrendim.
Anne…
Karným acýktýðýnda bir lokma yemeden beni doyurursun,
Üþüme nedir bilmem sýcaklýðýn hep üzerimde,
Ýlk senin sesine alýþtým,
Ne zaman düþsem yardýma koþan ilk sensin,
Ben, sevgiyi, sevinci sende öðrendim.
Ve yüreðimin dilime baskýlarýna dayanamam,
Dilimin ilk alýþtýðý hece sensin.
Anne…
Hayatým boyunca imreniþlerim hep sanadýr,
Ne zaman bir oyuna dalsam kulaklarým sokak baþýnda
ayak seslerindedir,
Sokaðý döndüðünde koþarak sana gelirdim,
Bilirdim, bana hep bir sürprizin vardý.
Baba…
Ben cesareti sende öðrendim,
ve saygýyý,
Eve geldiðin her akþam yorgun bakýþlarýna raðmen
bana gönderdiðin küçük tebessümleri,
Büyük bir gururla beni kucaklayýp yavrum deyiþini,
Ufkumda çizdiðim ilk resmim sendin.
Baba…
Þimdi ne mutlu bana ki sizlere sahibim,
Artýk bakýþlarým yeþeriyor,
Hayat kaç renkten oluþuyor diye bana sorsalar,
Üç renkten oluþuyor derdim,
Annem, babam ve ben.
Asým YAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.