Sürüklenirken insan bilinmeze
Bir þeyler bir yerlerden
Arsýz arsýz gülümsüyor.
Bilemedim kim ki onlar
Dost mu, düþman mý?
Zaman eritir mi dertleri
Yoksa tortular týkar mý yollarý?
Bilinmezlerde takýlý kaldým…
Yumruk olan ellerim
Öyle tutuk,
Öyle anlamsýzca bakýyor ki…
Kimse
Hiç kimse,
Hatta ben bile
Çýkmayayým ki yoluma
Tökezlemeyim...
Sadece ve sadece
Bir rüzgârýn yeli var sýrtýmda hissettiðim
Ve zaman zaman yüzümde…
Þimdi ben yola bakýyorum: izbe,
Göðe bakýyorum: kapkara,
Bulutlarýn ardýnda ay…
Güneþim zaten batmýþ…
Ah dizlerim!
Vah ellerim!
Ne deyim ki ben size
Nerdesin ey yüreðim?
Kedi mi olsam ne,
Duysam uzaklardaki fýsýltýlarý
Ya da saðýr sultan mý olsam;
Duymasam piþmanlýklarý,
Duymasam serenatlarý…
Yorgun gönlüme konmasýn
Konmasýn kimsesiz kuþlar.
Ben gölgemdeki varlýðýmý,
Ben çeliðin içindeki koru,
Ben piþmanlýktan uzak sevdayý,
Ben yumruðumu açacak biriciðimi özledim.
Yanayým,
Yok olayým;
Son günü de olsa kâinatýn
Gönle habersiz geleni
Ellerini tutarak uðurlayým
Ki inanayým
Yakamozlardaki ýþýltýlara,
Kýyýdaki taþýn duyduklarýna…
Sonra
Çürüterek temiz düþlerini,
Býrakýp izimi yüreðinde
Elveda demeyi öðreteyim
Hayal olan varlýðýma
Piþmanlýðýna,
Unutkan sevdana…
28.04.2010 02:12
Serap Hoca