SENSİZLİĞİN SON PERDESİ

Karanlýklar çöküyor þehre bu gece,
Islak kaldýrýmlarýn ýþýðý vuruyor perdeme
Açýp baksam dýþarý sensizlik,soðuk ve rüzgar
Bir gölge beliriverir sokak lambasýnýn altýnda
Duymaya çalýþsam da anlayamadýðým o mýrýldanmalar
Bu senin sesin olmalýydý yar?
Heyecanlanýp baþýmý çýkardým camýn aralýðýndan
Hýçkýrýklarýmla uyanýverdim iþte o an rüyamdan...
Kalkýp perdemi aralýðým da yoktu senden ne bir iz ne de ses
Son hayal kýrýklýðýmdý oysaki bu kez..
Bu gidiþin dönüþü olmayacaktý bir daha
Sevinçlerimi toplayýp,hüzünleri býraktýn avuçlarýma
En büyük bedelleri ödedim oysaký hergun yokluðuna
Her gördüðüm sureti sen sanýp atýlmak istedim boynuna
Gözyaþlarýmla boyadým sensiz bu þehri boydan boya
Hasretin zehirini yudumladým sabahlara kadar
Sevgisizliðin matemine büründüm içim yana yana
Yoruldum beklemekten,
Seni düþleyip tükenmekten.
Alýþmalýyým yokluðuna,unutmak zor olsa da
Avuçlarýma býraktýðýn hüzünleri,bu kez Mutluluðumla gönderiyorum ben sana..


Sosyal Medyada Paylaşın: