Aydýnlýk yüzümün karanlýðýndayým,
Gecenin en siyah yerinde,
Þehire düþen her kar tanesinde ben varým.
Tualýn en mat rengi ismim oluyor
Ve her fýrça darbesinde bir kenara atýlýyorum.
Bir fýrtýna esiyor, savruluyor, savruluyorum.
Bir sevdaya tutulmuþ yüreðimde
Yaþamaya inat ölümü arzuluyorum.
Çareler tükenmiþ sanki!
Tükenmiþ umutlar inadýna,
Bir kar tanesiyim ama yanýyorum.
Aydýnlýk yüzümün karanlýðýndayým,
Ne bir soran var beni, ne kapýmý týklatan
Sessizce düþüyorum bir bilinmezliðe
Kayboluyorum.
Siyahýn üzerine konmuþ bir nokta gibi
Ya da beyazýn üstünde ki bir siyah gibiyim,
Mananýn içinde kendimi yok sayýyorum.
Ýþte buradayým diye haykýrýyorum,
Buradayým görün beni, duyun, hissedin.
Ne kadar var olsam da,
Yokluðum kutlanmýþ çoktan
Varlýðýmda yokum, yok oluyorum.
Meridyenler ve paraleller üzerinde
Bir noktayým sadece,
Denizde bir kum tanesiyim
Dalgalarla vuruyorum sahile.
Üzerime basýp geçenlere aldýrmadan
Dalgalar alýyor beni tekrar Denize.
Aydýnlýk yüzümün karanlýðýndayým,
Ne bir adým ilerideyim,
Ne de bir adým geride.
Kocaman bir kayaydým bir zamanlar
Þimdi bir kum tanesi olup düþtüm denize.
Bir kar tanesiydim Ýndim yeryüzünün Cehennemine.
Bir sevdaya tutulmuþ yüreðimle
Dokundum sizin yüreðinize.
Sadece bir noktaydým ben
Siyah ya da beyaz,
Sýcak ya da soðuk,
Acý veya tatlý
Sizin yüreklerinizde.
Görmediniz, duymadýnýz, hissetmediniz
Ben vardým aslýnda
Her zaman bir yerinizde
Ýþinize gelmeyince de
Beni siz yok ettiniz
Kalpleriniz de…
Gürsel PAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.