Ey Sevgilim Seni Ölsem De Seveceğim

Tutundunsa bir ele,
Huzur içinde
Mutlu yaþamak varken
Köþe bucak kaçýp saklanarak
Huzursuz ve mutsuz yaþamak niye.

Bakma bir daha
Her önünden gelip geçene
Rüya gibi,
Ömür denilen þey de
Her gün uçup gidiyor.

Bizi üzen yýllar mý?
Yoksa sevdiklerimiz mi?
Bunu anlamak
Hiçte zor deðil.

Hayat yaþamayý,
Mutluluk gülmeyi,
Sevgi hak etmeyi,
Vefa hatýrlamayý,
Dostluk paylaþmayý,
Bilenler için vardýr.
Öyle deðil mi?

Tanrým ne sevmeyi bildik.
Ne de sevilmeyi,
Ne olursun!
Artýk öðret.
Sevip sevilmeyi.

Bilmedik kýymetlerini,
Hiçbir zaman sevdiklerimizin
Bazen kaderin önüne geçtik.
Ama gururumuzu yenemeyip hep yenildik.

Yoksa bu dünyanýn gailesini
Boþuna çekmeye mi geldik.
Bir akýlsýz baþýmýza, her þeyi dert alýp
Sevgisiz yaþayýp, gitmeye mi geldik.

Bu dünyada neyimiz kaldý.
Allah’ým..!
Ya sevip, sevilmeyi öðret.
Ya da al, hepimizin canýný yanýna.

Þimdi bunlarýn,
Tek suçlusu,
Sadece kader mi?
Elbette deðil.

Bu derdin iki ayaðý var.
Biri sen, biri de ben.
Suçlu aranacaksa, her ikimizde birden aranmalý.
Yoksa yarýn, her ikimizde
Hak’ýn huzurunda yanýp kül oluruz.

Madem sevmedin sen beni.
Bende çýkýyorum hayatýndan.
Belki bir daha karþýlaþmayýz.
Þimdilik gözün aydýn olsun.

Sen biraz yalnýz kal.
Ben bakarým baþýmýn çaresine.
Belki bir gün, gölge misali,
Süzülüp çýkarsýn karþýma.

Elveda sana, ey sevgilim.
Ben sadece buradan geçerken,
Uðrayýp hayatýna, bir selam verdim.
Yoksa ben sana, küskün deðilim.

Ey sevgilim,
Beni sen deðil, yýllar üzdü.
Onun için ben sana deðil,
Yýllara küskünüm.

Yoksa insan hiç,
Sevdiðine küser mi?
Güneþe küsüp,
Yüzünü döner,
Çekip gider mi?

Seni ölsem de seveceðim.
Bunu bilmiþ ol.




Cahit Karaç



Sosyal Medyada Paylaşın: