HALE

HALE


Sevda güneþiyle yeþermek varmýþ
kara topraða uzanan,
aþk mezarý üstünde filizlenen çiçeðe

dünya bu
dünya iþte
bir sevda yok eder
diðeri yeþertir
biri aðlatýrken, diðeri güldürür

güldür yüzünü yýllarýn yorduðu
bal gözlerin aðlattýðý
biçare insaný
güldür yeþil gözlü sevgili

hale oldun þimdi
karanlýk dünya etrafýnda
sar-sarmala ýþýðýnla

elllerinle sunduðun
zeytin tanesindeki lezzete hasretti
bakýþýndan süzülen iþveye

hasretti yüreði sevilmeye sevmeye
çocuk gibi koþtu kýrlarda
seyrederken sevginle

denize attýðý her bir taþta
acýlarýný gömdü suya
izlenildiðini bile bile
özgürce atladý denize
sevilmenin þýmarýklýðýný haykýrdý
deniz anasýna

yüreðinin atýþýna dokununca ellerin
sihirli deðnek misali
yeþerdi umutlarý
mutluluða gülümsedi
tüm hücreleriyle gözleri

güneþin olmadýðý yerde
HALE ne büyük nimetti...

kulaðýna fýsýldadý
’bu güne dek nerdeydin sen HALEM
nerde’



2010/26 nisan/umut77






Sosyal Medyada Paylaşın: