YAŞLI DENİZ FENERİ
Ýhtiyarladýk mý ne?
Gençler hayalleri, ihtiyarlar mazisiyle
Yaþarmýþ ya …..
Öðretmenimi anýmsadým dün gece.
Hep anlattýðý bir hikaye vardý.
Söze þöyle baþlardý.
Kýyýnýn birinde bir deniz feneri,
Bitiyor gazý, tükeniyor feri.
Deniz hýrçýn ,dalgalý mý dalgalý…
Denizde bir sürü balýkçý;
Ekmeðe sevdalý…
Kýyý uzak, kayalýklar dik mi dik.
Umutlar yitik.
Söndü sönecek fener.
Bir mum kadar anca kalmýþ ýþýðý
Fakat fener insan aþýðý…
Son bir gayretle çýrpýndý fener.
Belki balýkçýlar görürde geri döner…
Deniz azgýn,
“Üstümdeki her þey benim “der sanki…
Dövdükce dövüyor kýyýlarý…
Balýkçýlar son bir gayretle ,
Asýlýyor kürekleri…
Korku dolmuþ yürekleri…
Tek tek batýyor ekmek tekneleri
Savruluyor denize canlar…
Kýyýya doðru atýlýyor kulaçlar….
Fener son bir gayretle parladý
Patlatma pahasýna kendini..
Kurtarabildiðince kurtardý balýkçýlarý…
Güçlü olanlar döndü….
Fener kendini patlattý ve söndü….
Yýlar sonra kurtardýðý balýkçýlar
Feneri tamir ettirip yine yaktýlar…
Demek isterdim ama,
Biz insanýz vefa ne gezer bizde ???
Fener unutuldu,
Harap oldu….
______MEHMET ASLAN_____
_____ Sarayköy-26 Nisan 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.