YOKLUK ŞİİRİ

yokluðun on altý yaþýydý
piþmiþ aþta niþan yüzüðü
kokardý annemin
bir damacana dolusu
gözyaþlarýyla babam
kana kana içerdik yoksulluðu

aðabeyimin düþlerini kurduðu
bisiklete bindiðimi hatýrlardým
ablam ne zaman bir baþkasýnýn
gözlerinde gülse
aðlardým

kaderin tek odalý evinde
kalabildiðimizce mesut
yaþamaya çalýþýrdýk
seneler sonra dostlarýmýz olacaktý

Sosyal Medyada Paylaşın: