Ben yol boyunca seni izliyordum, Sen yarý açýk gözlerle yollarý. Bir bebeðin masumiyetindeydi yüzün, Güneþten bir parça kopmuþ, Kopmuþ da dünyaya düþmüþ gibiydi. Bir kar tanesi güzelliðinde ellerin, Dalga dalga, buram buram, Memleket misali saçlarýn...
Kýskanýrdým saçlarýný, Omzuna düþerlerdi, Hem de sana sarýlýrcasýna, Týpký baþýmý omzuna yasladýðým gibi... Ama onlar hep sendeydi, senindi, Ben ise çok baþka biri...
Söylenmemiþ cümlelerim hep yarým kalýrdý, Seni sevdiðimi söylemek sessiz bir çýðlýktý, Gözlerinin içine baktýðýmda doluydu, Besbelli yaþanmayan birçok þeyle...
Fakat bir korkuydu bu yine de, Ýlan-ý aþk etmeli mi, etmemeli mi diyen. Dudaklarýmdan dökülmeyen ne varsa, Ya dört duvar bildi, Ya da hepsi içimde gizli. Ya dört duvara haykýrdým, Ya da sana haykýramadým...
Ne güzel her an, her dakika düþünmek seni, Yokluðunu varlýðýna katýp sensizliði anmamak gibi. Belki de çok karmaþýktý hepsi ama, Anlarsýn iþte, Seni sevdiðimden bahseder gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.