gök; yine burnundan nefes alýyor çatmýþ kaþlarýný
güneþ’e küskün kervan yýldýzý
buz daðýna dönmüþ benlikleriniz
gidiniz!
zembereði takýlý kalmýþ takvim yapraðý
yýrtýnýz son sayfadaki mutlu günleri
bir asrý sildiniz!
zulasý týmarhane dolu galaksiniz
bir çocuðun kirpiklerinden yoldunuz acýlarý
þeker bayramý arifesinde dilleriniz
sokunuz!
yüreklere ham mýhlar çaktýnýz
bu yüzden hep pas kokar nefesleriniz.
bir can içimi mola verdiniz
haydi içiniz…
sevgi pazarýnda bir ceset daha
gazete örtülü kaldýrýmlarda
ruhunu kabzederken insanlýða
veda ediniz…
katran karasý elleriniz!
meteor çukuru gibi yürekleriniz
hey! bayým
affedersiniz
gömünüz..