ÞAÝRÝN ÖLÜMÜ Umutlar dolu dizgin,at sürer ufuklara, Kaç bahar öncesine,düþer yorgun yürekler. Aþklar kurban edilir,bir sebepsiz gidiþe Gündüz hayaller solar,gece düþler yýrtýlýr. Gözler yollarda kalýr,beklenen yolcu gelmez, Gökten yýldýz çekilir,hasret canla tartýlýr. Umutlar dolu dizgin,at sürer ufuklara.
Hazan yeli tararken,gecenin saçlarýný, Gökte bulutlar aðlar,yerde benim yüreðim. Zamana dur demeye,kudretim mi yeter ki? Ben biçare doðmuþum,öyle de gidiyorum, Gücüm var mý yýllarý,sýrtýmda taþýmaya. Yorgun düþen gönlüme,lânetler ediyorum, Hazan yeli tararken,gecenin saçlarýný.
Gönlümün gurbetinden,muþtulu haber gelmez, Posta güvercinleri,yorgun mu düþmüþ acep? Yollarýnda yorduðun,yetmez mi sanki beni, Ama yine de çaðýr,istiyorsan geleyim. Mecnunun çölleri mi,kondu sanki araya, Daðlar varsa daðlarý,Ferhat olup deleyim. Gönlümün gurbetinden,muþtulu haber gelmez.
Nereye götürür beni,bu sarhoþ kaldýrýmlar, Hangi duvar dibinde,tükenip kalacaðým. Can kuþum kafesinden,uçup gidecek elbet, Adým bir sabah son kez,salâda anýlacak. Toprak anam baðrýna,basarken bedenimi, Þair ölmez sananlar,bir daha yanýlacak, Nereye götürür beni,bu sarhoþ kaldýrýmlar. Sosyal Medyada Paylaşın:
sonnefes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.